Има дни, в които ме намира
уютът на обикновено щастие:
то е одеялото, под което се събират
студените крачета на децата ми;
то е съненият поглед - благодарен,
че е можел да поспи до късно;
то е есенно червено-портокалово
и като листа по двора пръснати.
Има дни, в които ме намира лесно
онова спокойното, обикновеното:
то звучи като любима песен,
то е тихата неделна утрин в мене.
Няма коментари:
Публикуване на коментар