Най-голямата самота не е нощем,
когато се будиш, премръзнал от студ.
Най-голямата самота не е още
да бягаш от себе си - яростно луд.
Не е в ръката - протегната, неприета,
не е в разбитото свито сърце;
не е, когато проклинаш: Проклета
да бъде съдбата. Да бъде! Не е.
Най-голямата самота е, когато
се вгледаш във себе си - яростно сам.
Най-голямата самота на земята
е да не видиш никого там.
Няма коментари:
Публикуване на коментар